Een regenachtige zomerdag in Nederland. Ik zit achter mijn computer te zwoegen op mijn zoveelste damesromannetje en denk mistroostig: wat zou het heerlijk zijn als ik dit voortaan op een balkonnetje onder de Griekse zon zou kunnen doen! Om er vervolgens meteen achteraan te denken: En waarom ook niet?
Zo is het letterlijk begonnen, die zomer van 2004. En het resultaat was dat mijn man en ik op 10 april 2005 met ons hele hebben en houwen in twee koffers en één pallet gestouwd in Pilion arriveerden. De enige zekerheid die we hadden, was een seizoenscontract voor mij als hostess, de belofte dat we voor de eerste dagen een dak boven ons hoofd zouden hebben, en het vaste vertrouwen in onszelf dat we het zouden gaan redden. Als we de tijd hadden gekregen om er goed over na te denken, zouden we waarschijnlijk nooit de moed hebben gehad om deze toch ietwat onbesuisde sprong te wagen. Maar die tijd was er niet. Er kwam een kans voorbij, en die hebben we met beide handen gegrepen. Hoewel we allebei een vaste baan hadden en op een leeftijd waren waarop de meeste mensen zich op het eerste kleinkind gaan voorbereiden, benauwde het leven in Nederland ons steeds meer. We wilden vrijheid, ruimte en warmte zowel in de letterlijke als figuurlijke betekenis van het woord, en geloofden dat we dat in Pilion zouden vinden.
Ik kijk met veel plezier terug op die hectische beginperiode. Nee, het viel niet altijd mee. We spraken de taal niet, kenden Pilion slechts van een eenmalige tweeweekse vakantie en woonden de eerste zes maanden in een huis dat alleen te bereiken was via een weg die veel gelijkenis vertoonde met een achtbaan. We hadden al onze bezittingen in Nederland verkocht of weggegeven en slechts het allernoodzakelijkste meegenomen. Maar we hadden de zon, een dak boven ons hoofd en net genoeg geld om regelmatig met een glas Griekse wijn in de hand op een terrasje naar de prachtige zonsondergang te kijken. En bijna dagelijks zeiden (en zeggen!) we tegen elkaar: Wat hebben we het toch goed!
In de winter van 2005 heb ik mijn schrijfwerk weer opgepakt. Vooral het eerste jaar zijn er heel wat ‘Kraamklinieken’ van mijn hand in de Nederlandse supermarkten en kiosken terechtgekomen. Er moest immers brood op de plank komen! Om wat afwisseling te creëren solliciteerde ik halverwege 2006 als vertaalster bij Harlequin Holland en inmiddels liggen er al zo’n twintig door mij uit het Engels vertaalde Bouquetreeks-boekjes in de Nederlandse winkels en bibliotheken. Maar ondanks al deze successen bleef ik net als iedere schrijfster dromen van dat Ene Echte Boek, waarvoor ik nooit de tijd had gehad om het te schrijven…
Waar ik de tijd vandaan heb gehaald, weet ik nog steeds niet, maar de droom werd werkelijkheid. Mijn debuutroman Onder de Griekse zon is op 27 november 2008 verschenen bij uitgeverij Ellessy te Arnhem. Het is een liefdesroman die zich grotendeels afspeelt in en rond mijn zo geliefde Kala Nera. Het boek is te verkrijgen via de Nederlandse boekwinkels of de diverse online-bookshops, maar u kunt het ook in de bibliotheek lenen. Inmiddels zijn er nog zeven romans van mijn hand verschenen. Informatie daarover vindt u onder het kopje ´romans´ op deze site.
Het leven valt niet altijd mee. Toch hoop ik dat ik, door ons verhaal hier te vertellen, heb laten zien dat niet alle dromen onbereikbaar zijn. Toegegeven, je moet er soms wat moeite voor doen, veel geduld hebben en zelf je kansen scheppen. Maar als die ene kans komt, wees dan niet bang om hem te pakken. Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen en geniet van elke dag. Het leven is immers te kostbaar om achteloos door je vingers te laten glijden…
Zonnige groeten uit Pilion,
Wilma Hollander