Kaló Mína, Kalí Protomagiá! Dat is de wens die vandaag overal in Griekenland te horen is. Het strooien met wensen doen we hier graag. Behalve de goede maand (mina)-wens, gunnen we iedereen op elke nieuwe maandag ook een goede week. Valt dat op de eerste van een nieuwe maand, dan wordt het dus een dubbele wens. Je moet het maar weten. En dan heb ik het maar niet over alle verschillende wensen bij feestelijkheden als bruiloften, dooppartijen en natuurlijk de naamdag, die voor een Griek de plaats inneemt van ‘onze’ verjaardag. Ik breek regelmatig mijn tong erover en heb nog steeds de bibbers als ik naar een condoleance moet. Het ‘silipitiria’ (συλλυπητήρια gecondoleerd) lijkt best veel op ‘singariteria’ (συγχαρητήρια gefeliciteerd) en ik moet dus altijd heel goed nadenken om het juiste woord uit te spreken als ik de bedroefde familieleden de hand schud. ‘Gefeliciteerd’ is niet wat je hun op zo’n moment toe wilt wensen.

Vandaag is het niet alleen de eerste dag van de maand, het is de eerste dag van de Meimaand (Protomagiá). En waar elders in Europa de eerste mei met ernstige gezichten gevierd wordt als de Dag van de Arbeid, vieren we hier het Begin van de Lente. Wat geheid heel wat vrolijker gezichten oplevert dan zo’n dag van de arbeid, want wie wordt nu niet vrolijk van de lente? Mijn buren in ieder geval, want terwijl ik dit stukje voor u schrijf, draait op nog geen drie meter afstand van mijn werkkamer aan de andere kant van de tuinmuur een sappig geitje rond aan het spit. De radio op de muur spuwt onafgebroken Griekse muziek uit, en begeleidt het belangrijke werk van de buurman: toezicht houden op het draaien en regelmatig het vlees insmeren met olijfolie. Uiteraard onder het genot van een glaasje tsipouro, want de keel moet ook gesmeerd worden. De vrouwen dekken ondertussen de tafel en zorgen voor salades, brood en andere bijgerechten. Na een uurtje of vier – of wanneer het oog van de meester heeft besloten dat het vlees gaar is – gaan de vele inmiddels in de tuin verzamelde familie en vrienden aan tafel om te genieten van het goede der aarde.

Behalve zo’n feestelijke barbecue – overal in de parken en olijfgaarden zie je vandaag families met zo’n meegebrachte grill picknicken – is de eerste mei voor de Grieken vooral een dag waarop je de velden in gaat om bloemetjes te plukken en kransen te vlechten. De kransen worden mee naar huis genomen en opgehangen aan de voordeur of het hek. Dat uitbundig vieren van de lente en het eren van de natuur is al eeuwenoud. In Nederland is dat helaas verdrongen door die serieuze Dag van de Arbeid, maar vroeger hadden we ook in Nederland op de eerste mei een vrolijke meiboom-viering, waarbij in het wit geklede jongedames rond een met lange linten versierde meiboom dansten. In het fotoalbum van mijn moeder zag ik daar nog leuke plaatjes van. Zelf ken ik deze traditie meer vanuit Engeland, waar op het platteland die meiboom-viering nog uitgebreid gevierd wordt.

Ik houd ervan, dat vieren en eren van wat de natuur ons allemaal geeft. Het zit een beetje in de familie, want had ik u al eens verteld dat mijn (Canadese) nicht Joanna van der Hoeven een beroemde en zeer professionele Druïde in Engeland is? Joanna’s boeken over de filosofie van de Modern Druidry zijn stuk voor stuk bestsellers in dit genre, en haar visie op het leven – Live it, as fully and as aware as you can – spreekt ook mij erg aan. Ik ben helaas iets te vroeg geboren en misschien ook wel in het verkeerde land om mijzelf alsnog te bekwamen in de leer der Moderne Druïden, maar het respect voor de natuur dat deze beweging uitdraagt is zeker iets wat bij mij aanslaat. Klinkt het heel gek om hardop te zeggen dat ik in Joanna eigenlijk wel een jongere, ‘vrijere’ uitgave van mezelf terugzie? Zelfs mijn liefde voor muziek en dansen heeft ze in haar genen meegekregen, want ze is al jaren de leidster van een succesvolle buikdansgroep en schrijft en zingt wonderlijk mooie melodieën. Ik heb heel veel bewondering voor de manier waarop zij een onderwerp dat door velen toch wat lacherig wordt afgedaan – druïden en heksen kom je nu eenmaal niet dagelijks tegen – aan de wereld weet te presenteren en ben er dan ook supertrots op haar tante te zijn!

Aan de andere kant van de tuinmuur is het feest van de eerste mei inmiddels in volle gang. De zon schijnt en op straat zie ik hele families gezellig keuvelend voorbijkomen met in hun armen grote bossen wilde bloemen waar vanmiddag mooie kransen van gemaakt gaan worden. Het is feest om me heen, en ik houd mijn Dag van de Arbeid dan ook met liefde voor gezien. Ik ga u verlaten om uitgebreid de lente te vieren – weliswaar zonder gebraden geitje, maar met heel veel genieten van al die zonnige bloemen in mijn heerlijke tuin… 😉

♥♥♥♥♥