Een warm bad

Na alle ellende van de afgelopen maanden was ik het leven in Pilion helemaal beu. Ik haatte de alom aanwezige puinhoop, de modder en het stof dat me letterlijk de adem benam. Hoesten, hoofd- en andere pijntjes maakten het er allemaal niet beter op, dus de beslissing was snel genomen: ik moest maar even weg hier! Een reisje naar Nederland was gauw geboekt, en half oktober vertrok ik met mijn nieuwe koffer – de oude had de overstroming niet overleefd – met de bus naar Thessaloniki, vanwaar ik de volgende ochtend op het vliegtuig naar Amsterdam stapte. Het werden twee heerlijke weken, met heel veel mooie, leuke en bijzondere ontmoetingen. Veel regen ook, maar daar heb ik niet zo heel veel van gemerkt. Ik zat namelijk meestal ergens binnen; te kletsen en koffie te drinken en heerlijk(e gebakjes) te eten met vrienden en vriendinnen. Er zijn slechtere manieren om een regendag door te komen, toch?

Volgens mijn stappenteller heb ik aardig wat kilometertjes gelopen. Door het mooie Zuid Limburg waar de heuvels nog net zo golvend en groen waren als in mijn jeugdherinneringen. Door leuke Twentse dorpjes, die ook weer allemaal herinneringen bij mij opwekten uit de tijd dat ik daar woonde. Door supermarkten met zoveel aanbod dat ik er letterlijk duizelig van werd. En door de grote kerstshow-Intratuin in Lochem, waar ik sprakeloos heb gekeken naar alles wat een mens voor de kerst zou kunnen aanschaffen en daar aanwezig was. Ja, twee weken Nederland voelde als een heerlijk relaxt warm bad na de hectiek van wat we hier allemaal hebben meegemaakt. Het was precies wat ik nodig had om mijn energie op te peppen en de uitdagingen van het Griekse leven weer fris en fruitig aan te kunnen.

Inmiddels ben ik alweer een paar dagen thuis en is de koffer uitgepakt, ligt alles schoongewassen in de kast en ben ik aardig bijgekomen van alles wat ik heb beleefd. Dat moet ook, want er wachtten hier nog een hoop dringende zaken op me. Zoals de herinrichting van mijn werkruimte, die door de wateroverlast broodnodig aan een opknapbeurt toe is. Het bezorgt me heel wat hoofdbrekens, want besluiten nemen en knopen doorhakken is niet mijn sterkste punt. Wil ik een appeltjesgroene of een hemelsblauwe muur, of toch liever een wat gedekter tint? Een open of een gesloten kast voor al mijn quiltlapjes? Is het handiger om mijn schrijf- en naairuimte te scheiden of wil ik toch liever één grote werkplank waar ik allebei aan kan doen? Pff, ik vind het nogal wat.

Niet dat die besluiten per se nu al genomen moeten worden, want eerst moet het voorwerk nog gedaan worden. Dat zegt manlief tenminste. De muren moeten afgekrabd, geschuurd, bijgewerkt en in de primer gezet worden. Meerdere keren. Pas dan kan er geverfd worden, en ook dat moet meerdere keren. Tegen die tijd zijn we zeker een week of twee verder, en weet ik waarschijnlijk beter wat ik wil. Dat hoop ik in ieder geval wel, want ik heb die werkruimte heel snel nodig om aan mijn oma-quiltproject te kunnen beginnen. Een box/speelkleed gaat het worden, en de lapjes heb ik al in huis. Persoonlijk gekocht in een gezellig quiltwinkeltje in Delden, wat heel wat makkelijker is dan te proberen online de juiste kleuren uit te zoeken op een beeldscherm.

Behalve de werkruimte moet ook de tuin een grote opknapbeurt krijgen. Dankzij de overvloed aan water en de hoge temperaturen is die in een paar weken tijd veranderd in een soort jungle, en helaas heeft onze tuinman tijdens en na de overstromingen zoveel modder moeten opruimen, dat hij het ervan aan zijn rug heeft gekregen. Wanneer hij tijd voor ons kan vrijmaken is nog maar de vraag, dus ik ben vandaag alvast begonnen om hier en daar wat onkruid weg te halen. Om het over de vele gevallen bladeren maar niet te hebben. En ook een gezamenlijk bezoek aan Volos staat hoog op de agenda. Het is ons voor mijn vertrek na verwoede pogingen weliswaar gelukt om eindelijk een Griekse bankrekening te openen, maar de instructies om er via e-banking toegang toe te krijgen of onze bankkaart te activeren zijn dusdanig ondoorzichtig, dat we opnieuw een persoonlijk bezoek aan de bank moeten afleggen. *Zucht*.

Dit was dus precies de reden dat we eerder nooit een Griekse bankrekening hebben gehad, want een dergelijke ervaring hebben we achttien jaar geleden bij onze allereerste poging ook gehad. Met enige moeite was het ons destijds wel gelukt een rekening te openen, waarop we volgens de instructies een – gelukkig klein! – bedrag hadden gestort, maar het beloofde internetbankieren bleek daar niet bij te zijn. Weer een aantal weken later hadden we ook dat voor elkaar, maar wie schetst onze verbazing? Dat eerder gestortte bedrag was spoorloos verdwenen en is nooit meer teruggevonden. Ons toch al wankele vertrouwen in het Griekse banksysteem was daarmee geheel verdwenen, zodat we die rekening gewoon stopgezet hebben en het ons verdere leven hier zonder problemen met de Nederlandse rekening hebben gedaan. Gezien de vooruitgang op digitaal gebied hadden we gehoopt dat het na zoveel jaar iets soepeler zou verlopen, maar die hoop is dus tevergeefs geweest.

Ach, een bezoekje aan Volos is ook wel weer leuk. De – helaas opnieuw verkozen – bla-bla-burgemeester heeft besloten dat iedereen die nu nog last heeft van modder in zijn straat dat zelf maar met zijn buren op moet lossen; hij heeft het te druk met zorgen dat de stad na alle ellende in feeststemming komt. Daarom hangt de kerstverlichting al boven de straten in de stad, worden de rode lopers in het winkelcentrum weer uitgerold en zijn de beroemde artiesten die op de feestelijke opening van kerstmaand zullen optreden al gecontracteerd. Een goed voorbeeld van ‘niet poetsen maar lullen’, zoals we in Rotterdam zo mooi zouden zeggen. Zolang je maar niet te ver van het centrum afdwaalt, is Volos gewoon weer Volos: een gezellige universiteitsstad in kerstsferen. En dat komt goed uit. Aangezien onze doos met kerstspullen de overstroming niet overleefd heeft, staat een bezoek aan de kerstafdeling van de Jumbo natuurlijk héél hoog op onze agenda!

Al met al hoef ik me de komende tijd niet te vervelen. Er valt weer genoeg te doen en te beleven, lijkt me zo. U hoort het wel, volgende maand, en dan hopelijk weer op de eerste dag ervan. Tenzij er zich andere onverwachte zaken voordoen hier, dan kan het zomaar ietsjes later worden… 😉

♥♥♥

Eén antwoord op “Een warm bad”

  1. Zo leuk om jouw column te lezen. Heel veel succes met al het werk wat je beschreef en met de bankzaken. Hopelijk nu zonder dat je zuurverdiende geld verdwijnt. Groetjes uit Vlaardingen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.