Even eruit

De herfst heeft zijn intrede gedaan en dat betekent eindelijk weer ‘normale’ temperaturen. Nou ja, wat heet normaal. Vijfentwintig, zesentwintig graden, overdag soms oplopend tot dertig, zijn niet bepaald temperaturen die je met de herfst associeert. Nazomer… dat is denk ik een beter woord. En nazomer is wat we hier op dit moment hebben, waardoor de hitte lethargie langzaam verandert in ik-heb-er-weer-zin-in-om-wat-te-doen! De uitnodiging voor een Garden Concert in Mousgies, vlak bij Platanias in het zuiden van Pilion, was een mooie gelegenheid om eindelijk weer eens verder te rijden dan Volos of Kala Nera. Een goede gelegenheid ook om er een echt uitje van te maken, dus boekten we enthousiast een overnachting in een leuk hotelletje aan de boulevard van Platanias. Echt nodig was dat niet, hoor. Het is maar een uurtje rijden vanaf ons dorp, maar de weg is behoorlijk kronkelig en niet overal in perfecte staat. Overdag uitstekend te doen, in het donker wat minder fijn, zeker als je zoals ik steeds meer last van nachtblindheid hebt. Dan kun je beter niet meer achter het stuur gaan zitten als de schemering is gevallen, maar gewoon lekker een nachtje overblijven. En dat is precies wat we deden.

Sinds de overstromingen van vorig jaar waren we niet meer in het zuiden geweest. Platanias is een van de destijds zwaarst getroffen dorpen en nog steeds herstellende van alles wat daar is gebeurd. Maar het leven is verdergegaan, ook in Platanias. De boulevard zag er weer tiptop uit toen wij tegen halfvier bij het hotel parkeerden. De zon scheen, het grote hotelterras aan zee zag er uitnodigend uit en de eigenaar verwelkomde ons hartelijk. We kregen een 2-kamer appartement op de eerste verdieping toegewezen, wat gezien de wat lastig te nemen trap voor ons hoog genoeg was. Op zich was het een prima brede trap, hoor. Maar hij maakte al snel een vijfenveertig graden bocht, door middel van uitwaaierende treden die aan de linkerkant taps toeliepen. En de leuning in de bocht zat aan de smalle kant van de treden! Niet handig als je aan de smalle kant van een trap naar boven moet omdat je je vast wilt houden aan de leuning, en al helemaal niet als je in je andere hand bagage mee moet sjouwen.

Het appartement bleek zich uit te strekken langs de hele zijgevel, wat betekende dat er een hoge, grote kamer aan de boulevardzijde was en een wat kleinere aan de achterzijde, met elkaar verbonden door een smalle hoge gang waaraan zich een keukentje en een kleine badkamer bevonden. En ook een deur naar een ruimte die volgens het bord EXIT aan de buitenkant van onze kamerdeur als nooduitgang zou moeten dienen. Maar die deur zat op slot… Of misschien bedoelden ze met dat EXIT dat men zich in geval van nood via het balkon van ons appartement in veiligheid zou moeten brengen, dat kan natuurlijk ook. Daar hadden we er namelijk twee van, een aan de voor- en een aan de achterzijde.

Nu zijn we niet zo moeilijk als het gaat om hotelkamers voor één nachtje. Eenvoudig vinden we ook geen probleem. En het zag er ook allemaal echt netjes uit, schoon, alles keurig in de verf, fris wit en blauw, niets op aan te merken. Oké, de bedden waren nogal smal en voor ons oudjes erg laag bij de grond, en het nachtlampje aan manliefs kant deed het niet, wat we ook probeerden. Dat van mij bungelde er een beetje triest bij, de stoelen en kastjes wiebelden allemaal, en de douchekop had geen ophanghaak, maar goed, this is Greece, man! Voor één nachtje kun je daar wel mee leven, toch? En eerlijk is eerlijk, het hotel kon weinig doen aan de constante lawaai-overlast van de werkzaamheden aan de grote vissershaven-in-aanbouw, een kleine honderd meter links van het hotel. Met het oog op dat laatste besloten we in de achterkamer te gaan slapen, zodat we de volgende morgen niet gewekt zouden worden door het bouwlawaai, en omdat manlief graag onder iets zwaarders slaapt dan alleen een laken, haalden we bij gebrek aan dekbedden de dekens uit de kast tevoorschijn. Het was waarschijnlijk de eerste keer dat ze eruit kwamen na de overstroming, want ze roken vreselijk muf. Ook niet zo erg, we hadden per slot van rekening een balkon waar ze voor het slapen gaan nog een paar uur konden luchten.

Het akoestische Garden Concert boven op de berg in de tuin van vrienden was heel gezellig. Weerzien met oude bekenden, mooie songs, prachtig gitaarspel, een uitgebreid buffet erna en dat alles in de romantische entourage van een Griekse nazomeravond. Met behulp van een zaklantaarn, m’n Nordic-wandelstok en m’n stevige schoenen met profiel kwam ik na afloop zelfs in het donker weer veilig van de berg af, en werd ik door andere lieve vrienden keurig met de auto bij het hotel afgezet. Manlief was vanwege de wat moeilijk bereikbare locatie in Platanias gebleven, zodat we elkaar voor het slapen gaan nog een hoop te vertellen hadden. Maar toen we na een uurtje het licht uitdeden, kwam er van slapen niet veel terecht…

Dat de Grieken graag een hard matras op het bed hebben, weten we. Maar er is wel een verschil tussen hard en keihard. En de matrassen op onze bedden waren helaas van de laatste soort. Verschrikkelijk. Alsof je op een plank lag. Ondanks de balkonuurtjes was de muffe geur van de dekens nog volop aanwezig wat bij ons ontaarde in om de beurt flinke hoestbuien. Om vier uur ’s nachts hadden we geen van beiden ook maar een paar minuten geslapen. ‘Als jij in het donker had durven rijden en ik niet zou weten dat de buitendeur van het hotel hermetisch afgesloten was, zou ik nu voorstellen om acuut te vertrekken,’ gromde manlief naast me. ‘Dat ontbijt morgenochtend gaan we ook niet doen. Ik wil zo snel mogelijk weg hier.’ En wat zelden bij ons voorkomt: dit keer was ik het roerend met hem eens!

Na die uitspraak zijn we gelukkig toch nog even in slaap gevallen, maar de volgende morgen zijn we na een snelle douche in de gevaarlijk glibberige badkamer heel snel ‘weggevlucht’. We vonden het wel een beetje zielig voor de werkelijk heel aardige eigenaar die we met het ontbijt lieten zitten, maar we konden het echt niet meer opbrengen om langer te blijven. Gelukkig waren onze vrienden een paar kilometer verderop al wakker en daar konden we bij een kop koffie rustig bijkomen van wat een niet echt ontspannen nachtje was geweest alvorens we de terugtocht naar huis aanvaardden.

Ondanks die slapeloze nacht was het al met al toch best een leuk uitje. En het hotel was zeker niet slecht, dat wil ik nog wel even benadrukken! Wat ik ervan heb geleerd is dat ‘eenvoudig en schoon’ voor ons niet meer voldoende is. We vergeten graag dat we niet meer de jongsten zijn, en inmiddels toch wel wat hogere comfort eisen stellen aan de accommodaties waar we voor ons plezier verblijven. Binnenkort zijn we vijfenveertig jaar getrouwd. Om het te vieren gaan we samen een weekje naar Athene. In een 4-sterrenhotel… 😉

♥♥♥

 

 

 

2 antwoorden naar “Even eruit”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.