Treinen in Pilion

10579972_10204793720111209_7276105601461801142_nIs het zomaar toch ineens weer 1 september! En ja, we hebben de drukke Griekse zomermaanden juli en augustus overleefd. Op het randje, hoor, want die aanhoudende hoge temperaturen zorgden – in ieder geval bij mij – toch wel voor wat ‘grrr’-momenten vanwege het steeds korter wordende lontje. Ja, ondanks de leuke Klippan-banken, nieuwe kasten en vrolijk gekleurde muren in ons huisje. We weten inmiddels wel dat het te korte lontje normaal is in zo’n langdurige hitteperiode, dus als er af en toe wat niet te versmaden Vlaardingse en Rotterdamse krachttermen de lucht in geslingerd worden, kunnen we daar vrij snel weer samen om lachen. Kortom, onze zomer is prima verlopen.

strandEn nu dus het begin van de nazomer, die ik persoonlijk een stuk prettiger vind dan de echte zomer. Ons dorp telt een groot aantal familiehuizen die voornamelijk in de vakanties en weekenden bewoond worden en hoewel het woord ‘druk’ niet echt van toepassing is op die tijdelijke toename in het aantal inwoners, maakt het natuurlijk wel verschil uit of er dagelijks honderd of driehonderd mensen rondlopen. Half juli komen daar dan ook nog de echte Griekse en buitenlandse vakantiegangers bij, en dan is ‘mijn’ heerlijk rustige strandje dus ineens een officiële parkeerplaats geworden. Kijk, en dat is dus zo’n grrr-moment…

regenMaar zoals gezegd, dat ligt inmiddels allemaal achter ons. De temperaturen zijn gezakt tot onder de dertig, de muggen hebben zich zo heerlijk kunnen uitleven dat ze nu helemaal moe geprikt zijn, de krekels zijn uitgetjilpt en in de tuin zijn zelfs de eerste herfstveranderingen al te zien. Dat weet ik, omdat ik er nu af en toe weer in kan zitten zonder weg te smelten. Ik heb nog geen neigingen om de uitgebloeide bloemen- en plantenchaos aan te pakken, dat komt over een maandje of zo wel weer een keertje, als de temperatuur onder de twintig zit. Want een tuin winterklaar maken bij vijfentwintig graden… nee, dat gaat me nog iets te ver.

AnoLehonia2Niet iedereen is al klaar met vakantievieren, want de maand september is in Pilion natuurlijk bij uitstek een goede maand voor de iets actievere vakantieganger. Dat ben ik van origine ook, dus ik heb me lekker voorgenomen volgende week een paar keer mee op stap te gaan met een vriendin die hier voor het eerst komt. Beetje wegwijs maken, beetje wandelen, beetje terras-hoppen, veel kletsen… Per slot van rekening heb ik sinds het weekje schoonzus in juni niet echt vakantie gehad, dus een paar vrije dagen kunnen er wel weer af.

train1Wie voor het eerst in Pilion is, moet eigenlijk wel haast verplicht een tripje maken met ons beroemde stoomtreintje. Ikzelf heb de treinrit al meerdere malen gemaakt, maar het blijft echt altijd een hele belevenis. Het langzame getuf door de bergen, de prachtige uitzichten, het vrolijke geluid van de stoomfluit… ik kan er iedere keer weer heel erg van genieten. Vooral omdat je nooit weet wat er onderweg zal gebeuren. Het komt regelmatig voor dat er een auto op de rails geparkeerd staat die eerst verplaatst moet worden voordat de trein verder kan. Of er lopen twintig schapen te grazen die niet opzij willen. Tegemoetkomende fietsers die dachten dat de spoorbaan niet meer gebruikt werd en van schrik de berm in sturen, uitgeputte wandelaars die bij het verlaten station van Pinakates met hun duim omhoog staan te smeken om mee te mogen… ach, de avonturen onderweg zijn legio. En dan heb ik nog niet eens verteld over die keer dat we nét de imposante spoorbrug bij Milies gepasseerd waren en de tweede wagon uit de rails liep dankzij een iets te grote steen die er op de heenweg niet had gelegen. Tja, dan lopen de wagons erachter uiteraard ook uit de rails en staat de trein ineens naast de spoorbaan in plaats van erop.

statmosGelukkig komt dat laatste echt heel zelden voor. U hoeft het ritje er beslist niet voor te laten. In mijn twaalf jaar hier is het mij maar één keer overkomen en dan ook nog op een ‘special tour’, een treinritje exclusief voor een groep Nederlandse reisbureaumedewerkers, georganiseerd met de bedoeling dat deze professionals ons mooie Pilion wat meer als vakantiebestemming zouden gaan promoten. Het was niet het eerste onderdeel van hun meerdaagse Pilion-studietrip dat ietwat anders verliep dan gepland was – wat logisch is, want in Pilion verloopt alles nu eenmaal anders dan je verwacht. Gelukkig vond niemand dat een probleem. Integendeel, de ontspoorde wagon werd met vereende krachten weer op de rails getild, waarna het ritje onder vrolijk stoomgefluit en veel gelach gewoon weer werd voortgezet.

kalderimiNa deze spannende verhalen snapt u natuurlijk wel dat ik komend weekend in afwachting van nieuwe avonturen met veel plezier in het treintje zal stappen. Mijn wandelschoenen heb ik al uit de kast getrokken, want na een aangenaam verpozen in Milies – met ongetwijfeld een bezoekje aan de prachtige fresco-kerk gevolgd door een ijskoude frappé op het dorpsplein – zullen we de terugtocht lopend afleggen. Een niet al te moeilijke wandeling via de slingerende kalderimis naar het lager gelegen Kala Nera. Duim maar voor ons dat de temperatuur niet al te hoog is, want op een snikhete dag rond het middaguur starten met die wandeling is niet echt aan te raden. Dat heb ik namelijk vorig jaar ervaren, toen liep ik hem in augustus, midden in een hittegolf. Het was behoorlijk afzien, dat kan ik u wel vertellen, en het duurde beduidend langer dan de twee uurtjes die het me normaal kost. Ik weet nog heel goed dat we, eenmaal in Kala Nera aangekomen, in één streep door zijn gelopen naar de boulevard, de zee in om af te koelen…

Ach ja, je maakt wat mee hier in Pilion. Ik kan er uren over vertellen, en dat doe ik dan ook regelmatig, zoals menigeen al heeft ervaren. Zo zei ooit een vage mannelijke kennis na een gezamenlijk etentje bij de taverne tegen mijn man: ‘Ik snap nu wel waarom ze zo mager is. Ze kletst zoveel, ze heeft helemaal geen tijd om te eten…’

AnoLehoniaNou, inmiddels ben ik niet meer zo mager, eet ik regelmatig mijn buikje vol, en klets ik er desondanks in goed gezelschap nog steeds vrolijk op los. Mijn echte vrienden weten namelijk wel hoe ze daarmee om moeten gaan. Ze hoeven me alleen maar mee te nemen op een kalderimiwandeling met een paar hellinkjes erin. Daarmee krijgen ze zelfs míj stil… 😉

♥♥♥♥♥

7 antwoorden naar “Treinen in Pilion”

  1. Wat ontzettend leuk geschreven Wilma! Ook wij zijn met het treintje geweest en terug gewandeld over het spoor naar Kala Nera, werkelijk schitterend!

  2. Grinnik. Nooit aan gedacht dat met je wandelen een manier was om je stil te krijgen. Maar het werkte wel. Nog even en de zondagse wandelingen van de Vrienden van de Kalderimi beginnen weer. Ik zal aan je denken en je uitnodigen als we in de buurt wandelen. Niet om even bij te praten onderweg begrijp ik nu, maar na afloop in een taverna toch zeker!

  3. Weer prachtig verwoord Wilma! Pilion is inderdaad ook mijn lievelingsplek!
    En heel herkenbaar! Dank je wel!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.