De feestdagenmarathon is bijna ten einde. Over een paar daagjes bereiken we de eerste maandag in het nieuwe jaar, de dag waarop de meesten van ons enigszins beduusd het gewone leven weer zullen oppakken. Nou ja, gewoon… zo gewoon is dat leven natuurlijk nooit. Net als je denkt dat je alles een beetje op de rit hebt, gebeurt er wel weer iets waardoor alles zomaar ineens op zijn kop staat. Rollercoasters, noem ik dat. Achtbanen van het leven zijn het, waarin je weinig anders kunt doen dan hopen dat je onderweg niet uit het wagentje geslingerd wordt en aan het einde van de rit zonder al te veel kleerscheuren opgelopen te hebben weer uit kunt stappen.

Niet alleen ons eigen leven kent rollercoasters, de wereld zelf weet er ook wel raad mee. In 2015 hebben we er helaas heel wat voorbij zien komen. En het einde van die wereldritten is nog lang niet in zicht. Ook in 2016 zal onze aarde regelmatig flink opgeschud worden, zowel letterlijk als figuurlijk, daarvoor hoef je echt geen helderziende te zijn. Het ‘Vrede op aarde’ waarover we tijdens de kerst zo prachtig kunnen zingen met zijn allen, blijkt toch telkens opnieuw ver buiten het bereik van de mensheid te liggen…

Nu ben ik persoonlijk altijd al een groot fan geweest van ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’. Want hoe kun je ooit vrede op aarde bereiken als er geen vrede is in jezelf, geen vrede in je eigen gezin, binnen je eigen familie, in je eigen straat, je eigen wijk? Hoe kun je dan in hemelsnaam verwachten dat hele vólkeren in vrede met elkaar samenleven? En ja, ik weet best dat in vrede leven moeilijk is, want geen enkel mens is perfect. We hebben allemaal wel eens een minder goede bui, er zijn genoeg dagen waarop we minder verdraagzaam zijn dan anders, we hebben ook allemaal onze eigen (on)hebbelijkheden, en er is altijd wel iets te vinden om over te ruziën.

Maar… vrede heeft natuurlijk niet echt te maken met ‘nooit meer ruzie’. Vrede gaat over respect en verdraagzaamheid, en vooral over liefde. Drie knoppen waarop ieder mens kan drukken om alle rollercoasters, ver weg én dichtbij, af te remmen en zelfs te laten stoppen. Zo simpel is het gewoon, en hoe meer mensen dat beseffen, des te mooier onze wereld zal worden. Want we hébben echt een mooie wereld, met prachtige, unieke mensen; een wereld met een schitterende natuur waarin je ongelooflijk interessante dieren, groot en klein, kunt tegenkomen. En als je omhoog kijkt, naar de blauwe hemel, naar de sterren, de zon en de maan, dan zie je zomaar het schitterende oneindige universum waar wij een piepklein onderdeeltje van zijn. Wie wil zoiets moois nou kapotmaken?

Daarom is respect, verdraagzaamheid en liefde wat ik u in giga grote hoeveelheden toewens voor 2016. Om die ellendige rollercoasters voor eens en voor altijd te stoppen en er echt een gelukkig gloednieuw jaar van te maken… voor iedereen, waar ook ter wereld!

Vanuit ons vredige Griekse huisje in Kato Gatzea wens ik u een welgemeend KALI XRONIA!

♥♥♥♥♥