En toen was het ineens juni. Ik heb het gevoel dat ik nog maar net terug ben uit NL, maar inmiddels ligt die dag alweer bijna drie weken achter me. Een hectische maand was het, deze meimaand, maar absoluut alle drukte waard! De reis door NL was als een warme, liefdevolle deken die om mij heen werd geslagen. De vele omhelzingen die ik heb gekregen, de heerlijke verrassingen en de vele bijzondere ontmoetingen… het zijn de stralende kaarsjes en de zoete slagroom op de taart van mijn leven.

Een video-impressie van de Tour schiet nog niet echt op, die houdt u nog even van me tegoed. Zoiets vergt tijd, en deze eerste weken na terugkomst moest toch het normale werk ook weer opgepakt worden. Bovendien komen in mei/juni heel veel oude en nieuwe vrienden en bekenden op bezoek, waardoor ons normaal zo rustige – nou ja, rústige – leventje altijd een flinke boost krijgt. En sinds eergisteren ben ik ook nog geveld door wat waarschijnlijk een zomergriepje is, gepaard gaande met flinke draaiduizelingen. Zolang ik mijn hoofd niet beweeg, gaat het goed, maar anders lijk ik ineens in een draaimolen te zijn gestapt. Heel vervelend, maar aangezien ik dat al eerder heb gehad, en de doktoren mij verzekeren dat het geen kwaad kan, ga ik er maar van uit dat het overgaat. Of zoals mijn ouders vroeger zeiden: “Voordat je een jongetje bent, is het wel over.” Nu kun je tegenwoordig aardig snel een jongetje worden, maar aangezien ik dat niet vrijwillig van plan ben, houd ik het er maar op dat ik over een paar daagjes weer helemaal in de running ben.

Maar een eerste dag van de nieuwe maand zonder column… dat wil ik u niet aandoen. Daarom zit ik nu rechtop in bed, laptop op de knieën en het hoofd zo stil mogelijk te verzinnen wat voor u interessant is om te lezen. U weet ongetwijfeld dat het deze week voor Griekenland erop of eronder is. Niemand heeft op dit moment enig idee waar het op uitdraait. Vanmorgen nog las ik de toespraak van onze premier Tsipras die hij gaf voor de Franse krant Le Monde. Voor wie geïnteresseerd is daarin geef ik u hier de link naar de Engelstalige versie. Beslist de moeite waard om even over na te denken, want wat er momenteel gebeurd in Europa gaat niet alleen de Grieken aan. Persoonlijk vind ik het een kwalijke zaak dat instituten als IMF en de Troika een regering die na jaren van corrupte en afpersing eindelijk democratisch gekozen is door het Griekse volk wil dwingen om zaken door te voeren die het land nog meer naar de knoppen zullen helpen dan ze al hebben gedaan. Vandaag zijn wij hier het pispaaltje, morgen een ander lid van de Europese Unie. Wanneer denkt u dat NL aan de beurt is? Of is iedereen daar nog steeds zo naïef om te denken dat de Nederlandse regeringsleiders wel de macht aan zichzelf hebben?

Vorige week schreef ik een column voor Vlaardingen24 die recht uit mijn hart kwam, en de vele reacties die ik erop kreeg, benadrukten maar weer eens dat er gelukkig ook nog heel veel mensen zijn die net als ik begaan zijn met wat er op dit moment allemaal speelt. Zoals iemand schreef als reactie op het huidige vluchtelingenprobleem op de Griekse eilanden: “Moet er eerst een aardbeving van 7,8 op de schaal van Richter plaatsvinden voordat internationale hulporganisaties hulp bieden? Waarom struikelen we wel over journalisten, maar worden er geen tenten en voedselpakketten ingevlogen?” Ach, als ik er niet zo duizelig van werd, zou ik bedroefd mijn hoofd schudden om alle onrecht en ellende in de wereld. Niet dat het helpt, maar toch…

Daarom ter afsluiting van mijn column toch maar weer een paar vrolijke woorden. De wereld draait nu eenmaal gewoon door, ook hier in Pilion. Het is bij ons vandaag een zonnige tweede Pinksterdag – Pasen en Pinksteren vielen hier dit jaar een week later dan bij jullie – en het badseizoen is sinds Hemelvaartsdag weer officieel geopend. Dat gebeurt o.a. door het zegenen van de paarden, die na de ceremonie, uitgevoerd door de lokale Papa, met hun berijder de zee in gaan. Altijd een mooi spektakel om te zien. Vooral voor de badgasten die zich ook voor de opening van het seizoen al in zee hadden gewaagd. Zelf hoop ik komende week de eerste duik te nemen, mits het zomergriepje en de duizelingen me dat toestaan. Lukt dat niet, dan moet een strandbed toch een goed alternatief zijn. Of ik nou op het strand lig of hier in de slaapkamer. Toch?
Hm, misschien toch beter van niet. Het toilet is hier een stuk dichterbij 🙂

♥♥♥♥♥