Als afsluiting van ons zomerseizoen brachten manlief en ik voor het eerst in ons Griekse bestaan een 3-daags bezoek aan Thessaloniki.
Ik vond het best spannend, te meer omdat we in Thessaloniki afgesproken hadden met mijn ‘vriendinnetje’ en haar man, die diezelfde dag vanuit Amsterdam zouden aankomen. We weten immers allemaal dat vliegtuigen regelmatig vertraging hebben! Maar gelukkig, op het moment dat wij in Volos in de intercitybus stapten, kreeg ik vanaf Schiphol het bericht dat zij geheel volgens schema al bij de gate stonden en op tijd zouden vertrekken. En zo waren we keurig allemaal tegelijk op weg naar ons ‘weekendje’: zij in het vliegtuig, wij in de bus, met vol verwachting kloppende harten voor wat Thessaloniki ons zou gaan brengen.
Natuurlijk had ik vooraf al een lijstje gemaakt van de bezienswaardigheden die we niet mochten missen: de Witte Toren, de Oude Stad, de Romeinse Agora, een aantal kerken, een paar interessante musea… Het enige waar ik niet echt rekening mee had gehouden, was de extreme warmte die ons verwelkomde zodra we uit de bus met airconditioning stapten. Per slot van rekening was het al bijna eind september en wie rekent er dan nog op een hittegolf? Zelfs in Greece is dat niet ‘normaal’. Nu is 35º aan het strand nog wel uit te houden, maar diezelfde temperatuur in een grote, drukke stad is iets totaal anders. Een kwartiertje lopen in de brandende zon is een hele opgave, en de eerste middag kwamen we dan ook niet veel verder dan een caféterras in de schaduw bij het grote Aristoteles-plein.
Ook niet verkeerd natuurlijk, zeker niet toen we op de terugweg naar het hotel zomaar de Bit-Bazar ontdekte. Dat is een soort ‘drink- en vreetschuur’ voor jongeren en wij hebben vanaf onze hooggelegen plek aan een van de honderden tafeltjes de moderne Griekse jeugd met tu
uterende oren zitten bekijken. Ongelooflijk, wat een gekakel was het daar! Na een grotendeels zwijgend genuttigd maal – met elkaar praten was alleen mogelijk door keihard te schreeuwen – zijn we dan ook maar snel weggegaan. Leuk om meegemaakt te hebben, maar voor ons ‘oudjes’ iets te veel van het goede. Gelukkig vonden we vlak bij ons hotel nog een leuke taverne, waar we nog even in alle rust van een wijntje en elkaars gezelschap konden genieten voor we ons bed in doken. Niet al te laat, want de volgende dag moesten natuurlijk wel al die bezienswaardigheden bezocht worden!
Om een lang verhaal kort te maken: na een ochtend puffend en zwetend de Oude Stad met het kasteel en de oude gevangenis te hebben bezocht, gevolgd door de beklimming van de Witte Toren, zijn we gewoon in de klaarstaande hop-on-hop-off-sightseeing bus gestapt, die ons zeer comfortabel langs alle verdere highlights van Thessaloniki heeft gereden. Het is een ‘open’ bus, wat een heerlijk verkoelend briesje opleverde tijdens het rijden. Stilstaan deden we helaas ook regelmatig, 
want het centrum van de stad is één groot mierennest van door elkaar heen krioelende auto’s. En hoe die buschauffeurs zo’n groot bakbeest ongeschonden door de chaos van smalle straatjes met ook nog dubbelgeparkeerde auto’s kunnen krijgen, is me echt een raadsel. Ik was in ieder geval heel erg blij dat ik in deze stad niet zelf hoefde te rijden!
Inmiddels waren we de hitte, het lawaai en de verkeerschaos zo beu, dat een siësta broodnodig was. Heerlijk, even bijkomen in de koelte van onze ruime en mooie kamers. Daardoor waren we een paar uur later weer helemaal fit voor een etentje in een taverne, gelegen in de helaas verlaten – het was zaterdagavond – markthallen. Een leuke stek, goed eten, maar de grote ventilator aan het plafond bedierf de pret enigszins doordat hij dusdanig was afgesteld dat ons eten bijna van het bord werd geblazen. Maar zin om nog iets anders te zoeken hadden we niet meer. Het was nog steeds erg warm, zelfs laat op de avond en het hele centrum krioelde van de oproerpolitie, omdat er de dag erna verkiezingen waren. Eerder die avond waren we ook al getuige geweest van een grote demonstratie van de Golden Dawn-partij, de Neo nazi’s, en dat hakte er toch wel even in, ook al verliep alles rustig. Die slinger van honderden, misschien wel duizend in het zwart geklede mensen, zwaaiend met vlaggen, de luidkeels gescandeerde leuzen, de dreiging die ervan uitging… Nee, dat was geen fijn moment. Als dat soort mensen hier ooit aan de macht komt, ben ik weg, dat is een ding wat zeker is!
De volgende ochtend bleef er niet veel tijd over om meer te doen dan een zondagochtendwandeling naar het Aristoteles-plein, waar we in alle rust onze frappés genuttigd hebben. Daarna hebben we de bagage in het hotel opgehaald en ons met een taxi naar het busstation laten brengen voor de terugreis naar ons mooie Pilion. Kato Gatzea begroette ons met stilte, frisse lucht en een heerlijke pizza onder een twinkelende sterrenhemel op het terras aan de boulevard; een waar paradijs na de hectiek van de grote stad. Thessaloniki was absoluut de moeite waard om een keertje gezien te hebben, maar geef mij Pilion maar. Al dat lawaai, dat geren en gedraaf ben ik echt helemaal ontwend. Of… misschien ben ik toch een klein beetje ouder dan ik dacht dat ik was 😉
♥♥♥♥♥
En hier nog een paar foto’s van ons city-tripje. Klik op de foto om ze in groter formaat te zien.
