Warme dagen met stralende sterretjes

Ag. GeorgiosHet fijne van de Griekse zomer is dat zelfs de grootste workaholic regelmatig gedwongen wordt het werk neer te leggen. Of in ieder geval een stapje terug te doen wat tempo betreft.

Bij temperaturen van 35° in de schaduw moet je als mens niet te veel willen. Als dier ook niet trouwens, maar dieren kunnen dat volgens mij veel beter dan wij. Die zoeken gewoon een plekje waar het koel is – een vers gegraven kuil onder de citroenboom schijnt heel verfrissend te zijn volgens onze Ira – en komen vervolgens pas weer tevoorschijn als de zon in de zee is gezakt. stormNu zie ik mezelf nog niet zo snel de dag doorbrengen in een kuil, maar een béétje leren van de dieren doe ik wel. Aanpassen aan de omstandigheden is iets waar ik hier in Pilion regelmatig mee te maken krijg. De onverwachte zomerstormen, de bloedverziekende hitte, hoosbuien… de natuur kan van het ene op het andere moment je plannen en schema’s flink in de war schoppen. Lastig, ja, maar ook wel leuk. Het is best gezellig om de zondagmiddag samen met manlief en omringd door alle dieren achter het tavli-bord door te brengen terwijl de regen oorverdovend op het pannendak klettert en ratelende donderslagen ergens een elektriciteitsmast hebben geraakt, waardoor je uren zonder stroom – en dus ook zonder internet – zit.

MC900357155De hitte zelf is natuurlijk ook een flinke stoorzender. Overdag heb ik in de werkkamer een ventilator die me enigszins koel houdt, en als ik het echt niet meer houd, dan is er altijd nog de tuinslang. Dat helpt. En dan hebben we ook nog sinds vorig jaar airconditioning in de slaapkamer, iets waar ik echt heel blij mee ben. Voor het naar bed gaan het ding even een halfuurtje de kamer laten koelen is dé oplossing om ondanks de warmte toch lekker te kunnen slapen. En dat heb je beslist nodig om alle lontjes op een acceptabele lengte te houden. Maar het allerleukste van de zomer vind ik toch de bezoekjes van vrienden en bekenden. Eerlijk is eerlijk, soms kan het echt niet, want als werkend mens heb ik nu eenmaal te maken met prangende deadlines die ik moet halen, maar als het even kan, maak ik voor dat soort ontmoetingen graag tijd vrij. De afgelopen weken heb ik weer heel wat afgekletst, en dat had alles te maken met Aris&Aphrodite. U weet wel, de twee prachtige Engelse Setters uit het asiel in Volos, die dankzij de inspanningen van een heleboel lieve mensen inmiddels een fantastisch nieuw leven hebben gekregen in Nederland.

Opnieuw Verbonden is het boek waarmee het allemaal begon, en het verhaal dat mij voor altijd verbindt met een aantal kanjers van vrouwen. Desiree Beulen, de Nederlandse bemiddelaarster die A&A de liefste baasjes ter wereld heeft bezorgd, was onlangs op werkvakantie in Pilion en natuurlijk wilde ik haar ontmoeten. Dat wilden ook mijn vriendinnen Maria en Dodo, beiden liefhebbende foster mums van Pilion-puppy’s die inmiddels – ook dankzij Paws Pelion en Desiree – nieuwe baasjes hebben gekregen. En aangezien Carla, een van die baasjes, toevallig ook in Pilion was, hebben we er maar Wilma en Marcellinegewoon een heel gezellige internationale Ladies Day van gemaakt. Die dag krijgt van mij een sterretje, net als de ochtend die ik doorbracht met Jeanne en Cees, de middag in Volos met Marcelline en natuurlijk ook de zondag van de Paws Pelion barbecue met Sharon, Vida, Ann, Paul, Anja, Koos, Coby, André en al die andere mensen die ik zonder A&A nooit had leren kennen.

ArisTzjaraEr zijn nog twee lieve mensen waarvan ik nu al weet dat ze me in de toekomst een dag met een sterretje gaan bezorgen, hier of in Nederland. Of dat dit jaar al zal lukken, weet ik niet, maar dat ik Nicolette en Marian ooit persoonlijk ga ontmoeten staat voor mij vast. Een klein sterretje hebben ze me nu al gestuurd: wat heb ik zitten glimjuichen toen ik de foto’s zag van de overduidelijk supergelukkige Aris&Aphrodite (die nu Tzjara heet) met hun lachende baasjes… én een exemplaar van mijn roman Opnieuw Verbonden.

Ik geloof dat dingen gebeuren om een reden, welke reden dan ook. In 2008 verscheen mijn eerste roman over de vier meiden in Pilion. Ik had destijds geen enkel idee waarom ik juist dat verhaal wilde vertellen; de meiden rolden gewoon mijn pen uit, of ik het nou goed vond of niet. Nu, zes jaar later, is er Opnieuw Verbonden, het vierde deel in de serie, en als ik deze mooie foto’s zie, dat fantastische happy end voor twee ten dode opgeschreven honden, dan denk ik: het heeft werkelijk gewoon allemaal zo moeten zijn. Het voelt voor mij alsof deze nieuwste roman met alles wat erdoor is gebeurd (en nog steeds gebeurt), mijn eigen persoonlijke schrijverscirkel zomaar ineens helemaal rond heeft gemaakt. En dat is waarom vandaag niet één, maar op zijn minst drie stralende sterretjes van mij krijgt 😉

♥♥♥♥♥

 

3 antwoorden naar “Warme dagen met stralende sterretjes”

  1. Wilma het was me een waar genoegen je eindelijk persoonlijk die knuffel te geven die ik je al zo lang virtueel via facebook en mail heb gestuurd. Onze ontmoeting staat op de harde schijf van mijn geheugen en ik zal nooit je lieve en warme ontvangst vergeten! Mijn trip naar Pilion heeft me zoveel gebracht! Behalve de ontmoetingen met alle dierbaren die ik eindelijk in het echt mocht ontmoeten heb ik de bevestiging gekregen dat Pilion de plaats is waar mijn hart ligt. En o
    Hopelijk, op een mooie dag, zal ik mijn boeltje pakken en afreizen naar de mooiste plek op aard!
    Dankjewel Wilma, voor je vriendschap, voor je liefde, voor je betrokkenheid bij de diertjes, maar vooral omdat je zo’n bijzonder mens bent! Ik hou van je! Knuf van mij! Xxx
    Desiree Beulen

  2. En wat hadden we een herelijke gesprekken…en een voortreffelijke lunch met z’n allen!
    Gaan we volgend jaar wéér doen!!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.